Lessen uit de natuur

Onlangs las ik in de Happinez een interview met Rascha Peper. Op de vraag ‘waar geloof je in?’, antwoordde zij: ‘Ik ben van huis uit niet gelovig opgevoed, maar was wel een echte zoeker naar ‘de’ waarheid in het leven. Mijn ouders erkenden alleen de macht van de natuur en daarin vielen geen antwoorden op levensvragen te ontdekken. De natuur is er gewoon in al haar schoonheid en onverschilligheid ten opzichte van ons. Ik kan me dus nergens aan vastklampen, aan regels noch aan mooie beloften.’

Ik vroeg me af of dat waar is. De natuur heeft geen woorden, geen regels en verboden, maar persoonlijk leer ik heel veel van de natuur. Misschien juist wel omdat ze geen woorden heeft, maar gewoon laat zien wat natuurlijk is. Ook verdieping in permacultuur heeft me bewust gemaakt hoever we als mens van de natuur zijn komen te staan.

In de herfst zie ik elke keer weer dat het nodig is om oude dingen los te laten, zodat er ruimte ontstaat voor nieuwe dingen. Elke winter ervaar ik dat het nodig is om rust te nemen, dat het lijkt alsof er niets gebeurt, maar alles is in voorbereiding voor de lente. In de lente constateer ik elke keer weer dat ik ongeduldig ben, maar dat dingen de tijd nodig hebben om tot groei en bloei te komen. In de zomer verbaas ik me over de overvloed van de natuur, niet alleen de bloemen en de vruchten, maar daarin vind je weer een veelvoud aan zaden en pitten voor het volgende jaar. Daarnaast leert de natuur je te genieten van het hier en nu, die prachtige bloem kan morgen alweer weg zijn. Die libelle die op je boek komt zitten is na een paar seconden alweer weg.

Door omstandigheden ben ik meer op mijn voeding gaan letten. Bij een natuurarts en chinees geneeskundige leer ik over de schade van suiker en E-nummers, over het belang om te eten wat het seizoen en je eigen streek biedt. Ik ben meer biologisch gaan eten, puurder en zonder kunstmatige toevoegingen.

De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat ik me prettiger voel als ik me ook binnenshuis omring met natuurlijke materialen, ipv plastic, mdf en synthetische materialen. Mooie bijkomstigheid is dat natuurlijke materialen zoals hout en leer mooier worden naarmate ze verouderen in tegenstelling tot niet-natuurlijke materialen. Eigenlijk heb ik ook wel een voorkeur voor kringloopmeubelen, die op te knappen zijn tot een uniek meubel, die nog ambachtelijk en met zorg zijn gemaakt van hout dat vroeger veel langer de tijd kreeg om te drogen. Ik houd van het verweerde.

Ook in de tuin. Zijn die oude gemetselde
muurtjes die begroeid zijn met mos, niet veel
charmanter dan strak aangelegde tuinen van
tegenwoordig? Bovendien vraagt het geen
onderhoud, geen chemische schoonmaakmiddelen.

Is het niet een verademing om in deze tijd van consumptiemaatschappij, van vele prikkels, haast en stress eens wat meer stil te staan bij het hier en nu, aandacht te schenken aan dat wat is.

En opeens verscheen in de Happinez een artikel over Wabi Sabi, met name gericht op woninginrichting. Maar mijn interesse was gewekt en ik ben me erin aan het verdiepen, het is namelijk een veelomvattende Japanse filosofie. In een volgend blog meer!